Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Wzniesiony w połowie XIII w. kościół w Mirocine Dolnym w średniowieczu nosił wezwanie św. Andrzeja. W 1271 r. książę głogowski Konrad przekazał wieś i prawdopodobnie patronat nad świątynią klasztorowi kanoników regularnych w Nowogrodzie Bobrzańskim. Murowany z kamienia i rudy darniowej kościół powstał zapewne w dwóch fazach – jako pierwsze wybudowane zostało prostokątne prezbiterium z prostym szczytem i wschodnim oknem, do którego później od północy dobudowano zakrystię. W drugim etapie wzniesiono nieco szerszą od prezbiterium nawę. Obie części kościoła posiadają od południa własne wejścia. Pierwotnie pomieszczenia były otwarte na konstrukcję dachową, w XVIII w. prezbiterium nakryto sklepieniem kolebkowym z lunetami, a nawę stropem. Przekazy z XIX w. wzmiankują obecność w pobliżu kościoła dzwonnicy z dwoma dzwonami ( z 1523 i z 1615 r.) Kamienny mur otaczający teren przykościelny pochodzi prawdopodobnie z XV stulecia, jego konstrukcja może wskazywać na pierwotnie obronny charakter. W średniowieczu kościół w Mirocinie Dolnym podlegał parafii w Mirocinie Górnym, po 1552 r. utworzona została samodzielna parafia. Prawdopodobnie w tym czasie zmieniono wezwanie świątyni na Wniebowzięcia NMP. W XIX w. na skutek niewielkiej liczby wiernych katolickich kościół został opuszczony i popadł w ruinę. Prawdopodobnie w czasie I wojny światowej zdemontowano dzwony, a dzwonnicę rozebrano. Po 1945 r. świątynię wyremontowano i oddano wiernym. Poświęcony w 1948 r. kościół ponownie włączono do parafii w Mirocinie Górnym. Obecnie świątynia należy do nielicznych w regionie z zachowanym pierwotnym wczesnogotyckim układem architektonicznym, z okresu budowy pochodzą także bogato zdobione okucia drzwi wejściowych.
Ze strony: Zabytki sakralne powiatu nowosolskiego
Płyta nagrobna Georga von Dyherrn † 1588
Płyta nagrobna Georga Albrechta von Dyherrn zmarłego w 1588 roku